Ώρες ώρες προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που δε πάει καλά στο κεφάλι μου. Δυστυχώς, σε πλήρη αντίθεση με τις μητέρες δε μας δίνετε manual μαζί με την γέννησή μας. Έχω παρατηρήσει ότι όλες οι γυναίκες ,όπως και όλοι οι άνθρωποι, μέχρι την ώρα που θα γίνουν μητέρες-γονείς , έχουν ξεχωριστές και πολύπλευρες προσωπικότητες. Την μέρα όμως που θα γεννήσουν ως εκ θαύματος μετατρέπονται σε μανάδες σαν να υπόκεινται σε κάποια περίεργη μύηση, σε ένα κρυφό δωμάτιο του νοσοκομείου που τις κάνει όλες ίδιες, γκρινιάρες με ένα ‘όχι “στα χείλια ,ένα ζευγάρι παντόφλες στα πόδια και την τηλεόραση “κλειδωμένη” σε σήριαλ. Σε σχέση με αυτήν την αξιοζήλευτη μεταμόρφωση εγώ αισθάνομαι σαν ένα πολύπλοκο κινέζικο μηχάνημα χωρίς οδηγίες ,που ακόμα και τις ελάχιστες φορές που νομίζω ότι τις βρήκα ,περιέργως είναι γραμμένες στα κινέζικα.
Τις πιο άκυρες στιγμές κάνω τις πιο άκυρες σκέψεις και το χειρότερο όλων είναι πως αν δε φτάσω σε ένα αποτέλεσμα, δε μπορώ να σταματήσω και κάπως έτσι άρχισε… Η ερώτηση της εβδομάδας είναι η εξής :πόσο χρόνο από τη ζωή μας ζούμε πραγματικά? και όταν λέω ζούμε δεν εννοώ το χρόνο από τη γέννηση μας ως τον θάνατο, εννοώ τον πραγματικό ελεύθερο χρόνο που ο κάθε άνθρωπος ξοδεύει πραγματικά με τον τρόπο που θέλει. Να ζητήσω εκ των προτέρων συγγνώμη γιατί τα μαθηματικά μου είναι άθλια και δεν αποκλείω το γεγονός να υπάρχουν λάθη αλλά λίγο μέσα, λίγο έξω , τα πράγματα έχουν ως εξής:
- 60 λεπτά η ώρα 24 ώρες η μέρα ,7 ημέρες η εβδομάδα ,30 ημέρες ο μήνας ,12 μήνες ο χρόνος, 365 μέρες το έτος.
Ένα παιδί από τη γέννηση του μέχρι και περίπου το τρίτο έτος της ηλικίας του δεν έχει ουσιαστική συνειδητότητα των θέλω του. Εν ολίγοις δεν μπορεί να κάνει(να διεκδικήσει) αυτά που θέλει (πέραν των φυσικών αναγκών )γιατί ουσιαστικά δε ξέρει τι θέλει .
- Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 75 χρόνια ,75 χρόνια επί 365 μέρες ο χρόνος μας κάνει 27.375 ημέρες . 26.280 μέρες μας μένουν αν αφαιρέσουμε τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής μας.
- Λίγο αργότερα θα πάμε σχολείο ,δε θα υπολογίσω νήπια ή προνήπια γιατί κάποιοι πήγαν ή δεν πήγαν .Απλά θα αφαιρέσω μόνο τις ημέρες μαθήματος του δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου και τις συνολικές ημέρες διακοπών (30μέρες διακοπών Χριστούγεννα και Πάσχα,90 μέρες διακοπών το καλοκαίρι και 30 μέρες για λοιπές αργίες)το χρόνο, μας κάνουν 584 ημέρες. Άρα μας μένουν 25.696 μέρες.
- Τώρα δε θα μιλήσω για το χρόνο σπουδών ή τα χαμένα χρόνια του στρατού γιατί προφανώς δεν πάνε όλοι φαντάροι, ούτε καν σπουδάζουνε .Θα προχωρήσω κατευθείαν στο αναγκαίο κακό που λέγεται δουλειά. Τα χρόνια που χρειάζονται για να βγει κάποιος στη σύνταξη είναι 35.Οπότε αφαιρούμε τα 48 σαβ/κα, δηλαδή τις 96 μέρες που (σχεδόν) κανείς δε δουλεύει και τις 35 μέρες άδειας που δικαιούνται οι εργαζόμενοι ,δηλαδή σύνολο 131 ημέρες και μας περισσεύουν 234 ημέρες καθαρά εργάσιμες. Τώρα βέβαια επειδή Έλληνες είμαστε και όλο και κάποια απεργία ,αργία ή αναρρωτική θα βρεθεί στο δρόμο μας αφαιρώ και τις 34 και κρατάω στρογγυλά 200 εργάσιμες ημέρες. Άρα μέχρι την πολυπόθητη συνταξιοδότησή μας έχουμε δουλέψει περίπου 7.000 μέρες. Νέο υπόλοιπο 18.696 ημέρες καθαρής ζωής.
- Κατά μέσο όρο οι άνθρωποι σπαταλάμε περίπου 1 ώρα την ημέρα στη τουαλέτα για τις προσωπικές μας ανάγκες ,οπότε μία ώρα την ημέρα επί 365 μέρες το χρόνο μας κάνουν 365 ώρες το χρόνο, επί 75 χρόνια μας κάνει 27375 ώρες διά του 24 ,έχουμε 1140 μέρες ,από το προηγούμενό μας σύνολο μας μένουν 18651.θα αφαιρέσω και άλλες 570 που ένα μισάωρο ημερησίως που όπως και να έχει θα σπαταλήσουμε για να φάμε και άλλες 8 ώρες ύπνου ημερησίως μας κάνουν 1.165 μέρες περίπου. Νέο υπόλοιπο ζωής 17.556 μέρες.
- Δε σκοπεύω να ασχοληθώ με ανούσια ξενύχτια, ώρες βαρεμάρας στο facebook ,ατελείωτες ώρες μπροστά στη τηλεόραση, για την οποία να σημειώσω ότι ο μέσος έλληνας βλέπει τουλάχιστον 2 ώρες ημερησίως. Δε θα μιλήσω για τι ατέλειωτες ώρες αναμονής σε φανάρια, στάσεις λεωφορείων ,σταθμούς μετρό και τρένων. Απλά θα κάνω μία διαίρεση τον τελευταίο μας αριθμό για να δώ τι αποτέλεσμα θα μας φέρει, χωρίς την αφαίρεση όλων των προαναφερθέντων και άλλων τόσων που δε μπαίνω καν στον κόπο να αναφέρω. Έχουμε και λέμε 17.556 μέρες διά 365 μας κάνουν 48 χρόνια καθαρής (πολύ θα το θέλαμε)ζωής .
Εδώ ακριβώς είναι που αναρωτιέμαι … Πρέπει να σπαταλήσω το χρόνο μου για να βριστώ με τον βλάκα που παραλίγο να με σκοτώσει κλείνοντας μου το δρόμο ; Πρέπει άραγε να κάτσω να κλαίω για εκείνη που μ’ άφησε ή πρέπει απλά να ζήσω? Ίσως τελικά να είμαι ο τρελός του χωριού αλλά πραγματικά πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε μετρημένοι, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ίσως να φταίει και το γεγονός πως πέρασα την ηλικία που χάναμε χρόνο μετρώντας τα πουλιά μας ,με άλλους συναδέλφους και ίσως επειδή έχανα αποφάσισα να μετρήσω τη ζωή… αλλά τελικά και αυτή μικρή μου βγαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου