Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

psycho-λόγος Κεφάλαιο 6 :υγιεινή ζωή

                                                             

Λοιπό σήμερα ,δε κάνω πρόλογο γιατί τα έχω πάρει στο κρανίο. Τι σκατά κάνουμε και που διάλογο θα πάμε; Με έστειλε η αδερφή μου στο φαρμακείο να πάρω κάτι για το παιδί και ψιλόπιασα κουβέντα με την φαρμακοποιό. Γιατρέ οι γιατροί θέλουν γιατρό !. Δε μπορώ να σου πω γενικά δηλαδή αλλά οι παιδίατροι πρέπει να περάσουνε από το μαγαζάκι σου μια βόλτα.
σκατά δίνουν στα παιδιά σήμερα, ξέρεις; Εγώ όταν ήμουν μικρός έπινα κατσικίσιο γάλα που έπαιρνε από έναν πλανόδιο η γιαγιά μου. Όλη τη μέρα παίζαμε κάτι πλαστικά πιστόλια τους στρατιώτες σε έναν βούρκο εκεί δίπλα και όταν γύριζα σπίτι μύριζα σκατίλα και παρ ‘όλη τη σκατίλα έπλένα χέρια πόδια , το κεφάλι και πήγαινα για ύπνο. Δόξα το θεό δεν έπαθα τίποτα. Έχω σκιστεί και έχω κοπεί με τα πάντα. Έχω λερωθεί και έχω καταπιεί ότι μπορείς να φανταστείς , 
Ενώ τα σημερινά παιδιά είναι ένα κινητό πρόβλημα. Έχεις ακουστά το φαινόμενο της πεταλούδας; άμα κλάσει μια πεταλούδα στην Ιαπωνία παθαίνει γρίπη ένα παιδί στην Ελλάδα. Εκεί φτάσαμε .Αποστειρώνουν τα μπιμπερό, τις πιπίλες τις πετσέτες , τα πανιά, δε ξέρω αν υπάρχει και κλίβανος ειδικά για μωρά. Έχει γεμίσει και ο τόπος με επαγγελματίες κομπλεξικούς γονείς και μη αυτό και μη εκείνο και πρόσεχε μη λερωθείς Γιωργάκη. Τι να μη λερωθεί  ρε νούμερο; παιδί είναι, η δουλειά του είναι να πίνει ,να τρώει να χέζει, να λερώνεται, και να πιστεύει ότι κάτι κρύβεται στη ντουλάπα. Έχουν σαλτάρει αυτοί οι άνθρωποι. Χρησιμοποιούν αντισηπτικά για να χαϊδέψουν τα μωρά τους. Μια φορά είχα καθαρίσει έναν βόθρο στο στρατό και μετά ξέπλυνα τα χέρια μου με οινόπνευμα, εκεί μάλιστα! Στα παιδιά γιατί το κάνουν; Και έχουμε και αυτό το νέο φρούτο, υγιεινή διατροφή. Κρέας από σόγια, λάδι από σόγια, ότι θες από σόγια. Πού κολλάει αυτό το πράγμα με το «υγιεινή” σε ποιο σημείο της δημιουργίας αποφάσισε η φύση να φτιάξει σογιομπριζολόδεντρο; Έ χουμε και τους χορτοφάγους, οι οποίοι κατά κύριο λόγο είναι και φιλόζωοι, ξέρεις αυτοί οι καραγκιόζηδες που βάζουν στα κανίς παπούτσια. Μόδα είναι να ξέρεις… Αλλά αυτό το πράγμα έχει γίνει ηλίθιο πια. Δε τρώνε κρέας λένε γιατί είναι κατά της φύσης του ανθρώπου αλλά τα παπουτσωμένα σκυλιά τους μπορούν να τρώνε κρέας, αυτό δε το σκοτώνει κανείς. 

Τα παιδιά στην Αφρική πεινάνε και οι σκύλοι τρώνε φιλέ μινιόν και ένας μαλάκας φίλος μου φιλόζωος ,μου λέει μη δίνεις στο σκύλο πατάτες και μακαρόνια γιατί έχουν άμυλο και δε κάνει. μήπως να τον πάω και σε διαιτολόγο ; και πάνω απ’ όλα εντάξει, ο καθένας κάνει ότι γουστάρει, δικαίωμά του και ζωή του, αλλά κοίτα να δεις δε γουστάρω τους χορτοφάγους εντάξει; Δε μ’ αρέσει και ταυτόχρονα το θεωρώ ηλίθιο αλλά ποτέ δεν έπιασα κανέναν για να τον μεταπείσω. Θέλει να βόσκει; μαγκιά του. Αυτοί γιατί ασχολούνται όλη τη μέρα μαζί μας; Γιατρέ γενικά τώρα, όχι μόνο για τους χορτοφάγους, αλλά μου τη σπάνε απίστευτα οι αυτόκλητοι σωτήρες. Αυτοί που ξέρουν τα πάντα για να σε σώσουνε και δε ξέρω ποιος σκατα τους διόρισε αλλά θεωρούν χρέος τους να σε κάνουν σαν  τα μούτρα τους. Είναι τόσο σίγουροι βλέπεις ότι εσύ είσαι το πρόβλημα. Έχουν και αυτή την ηλίθια πιπίλα με το φαινόμενο του θερμοκηπίου που και καλά το προκαλούν τα αέρια των αγελάδων. Τι να σας πω βρε παιδιά; γι’ αυτό τις τρώω για να σώσω τον πλανήτη. Ένας παλιός θεατρικός συγγραφέας είχε πει το εξής(το παραφράζω λίγο γιατί δε το θυμάμαι ακριβώς αλλά πάνω κάτω το ίδιο νόημα έχει):ο κυρ Κώστας; πολυ καλός άνθρωπος, δεν έπινε, δε κάπνιζε, γυμναζότανε, έτρωγε υγιεινά ,υγιέστατος πέθανε. Φαντάσου τώρα μια ζωή σε ένα κλουβί, μη φας αυτό γιατί θα πάθεις αυτό, μη πιείς  εκείνο γιατί θα πάθεις εκείνο, μη καπνίζεις, πολλά μη ρε παιδί μου. Ας πούμε ότι τα κάνεις όλα και ζεις 100 χρόνια, τι ζωή είναι αυτή; τι θα έχεις να λες στα εγγόνια σου; πως μάζευες βολβούς για να τους κάνεις σούπα; και πώς κλάνατε μπροστά στο τζάκι από το κρέας σόγιας που είχατε φάει; εντάξει, ξέρω πως φαίνεται αλλά μη τα ισοπεδώνουμε όλα. Και λαχανικά τρώω και φρούτα και όσπρια. Άσχετο, το ξέρεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι η ντομάτα είναι λαχανικό; προσπάθησα σε μια παρέα να εξηγήσω  ότι είναι φρούτο και ακόμα γελάνε. Ξέρεις τώρα δεν είμαι και κανένα φαινόμενο μόρφωσης αλλά και τα 5 πράγματα που τυχαίνει να ξέρω, δε βλέπω να μπορώ να τα πολυμεταφέρω. Απ’ την άλλη κανείς δε θέλει να πιστέψει για τις ντομάτες αλλά όλοι πιστεύουν ότι το τσάι είναι αφροδισιακό, δε θυμάμαι τώρα από μία συγκεκριμένη ποικιλία λένε. Μάλλον γι αυτό η Αγγλία έχει γεμίσει αδεφές …από το αφροδισιακό τσάι που πίνουνε. 

Τρέχουν όλοι να αγοράσουν βιολογικά προϊόντα και τα πληρώνουν 5 φορές παραπάνω ελπίζοντας να ζήσουν περισσότερο και μερικές μέρες μετά ο καρκίνος τους χτυπάει τη πόρτα. Την ίδια ακριβώς μέρα που χτύπησε τη πόρτα και στον απέναντι που κάπνιζε από τα 15 και έτρωγε 30 κιλά μπριζόλες τη μέρα. Γι ‘αυτό σου λέω, νομίζω ότι όλα είναι θέμα τύχης. Είναι να μη σου κάτσει, η θεωρία μου είναι τρώγε τα πάντα και ο θεός βοηθός. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αν κάτι δε το χρειαζόμαστε δε θα υπήρχε στη φύση. Εκτός από τα σύννεφα την Άνοιξη.

 Σήμερα έχω ραντεβού με μία κοπελιά. Δεν είμαι και πολύ σίγουρος αλλά νομίζω ότι είναι χορτοφάγος. Άμα είναι χορτοφάγος θα την στείλω. Το ‘χα επιχειρήσει και παλιότερα με μία αλλά σιχάθηκα τα μπρόκολα και ήταν και ξενέρωτη στο κρεβάτι. Μπορεί να είχε έλλειψη πρωτεινών … Λοιπόν πάω να φύγω , να ετοιμαστώ ,να κάνω και κανένα μπάνιο και την επόμενη φορά θα σκεφτώ κάτι πιο διασκεδαστικό γιατί πολύ σε ζάλισα. Τα λέμε γιατρέ.

psycho-λόγος Κεφάλαιο 5ο: περί φιλοσοφίας ο λόγος

                                  
   Λοιπόν Θανάση ,άκου τι μου κόλλησε σήμερα. Βασικά ξέχνα το  Θανάση, θα σε λέω γιατρέ! Πολύ αέρα έχω πάρει και στο τέλος θα νομίζεις πως είμαστε και φίλοι.  Έλα πλάκα κάνω… και να σου πω την αλήθεια έχει αρχίσει να μ’ αρέσει το πήγαινε – έλα εδώ. Μπορώ να λέω ότι βλακεία θέλω και έχω κάποιον να με ακούει. Έστω και αν πληρώνεται. Άκου να δεις τι σκεφτόμουνα χτες το βράδυ: στο σχολείο δεν ήμουν και πολύ καλός με τα αρχαία και γενικά με τα φιλολογικά αλλά θυμάμαι κάτι, τους φιλοσόφους τους είχαν σε μεγάλη εκτίμηση και τι έκαναν αράζαν από δω και από κει, έπιναν κρασιά και παπαρολογούσαν. Εντάξει ξέρω η φιλοσοφία πήγε πολύ μπροστά τον κόσμο, όχι ότι κατάλαβα ποτέ το γιατί αλλά μάλλον δίκιο θα ‘ χουν. Και εκεί ακριβώς εμφανίζεσαι εσύ και λέω:”  ρε συ τι κάνω και εγώ με τον γιατρό; φιλοσοφώ, πάω και λέω τις βλακιουλες  μου αλλά το πρόβλημα είναι ότι δε θα με θυμάται κανείς αύριο. Γι’ αυτό ήρθα προετοιμασμένος! Μάζεψα όλες τις θεωρίες μου και θα στις πω μία μία μέχρι να σου σπάσω τα νεύρα ή μέχρι να με θεωρήσεις φιλόσοφο! Πρώτον: την τριχόπτωση δε μπορεί να τη σταματήσει τίποτα εκτός από το πάτωμα, εντάξει πλάκα κάνω, αυτό είναι κλεμμένο .Σοβαρά τώρα! Αν δε σεβαστείς τη μοναξιά σου, δε θα έχεις ποτέ πραγματική παρέα,… Δε ξέρω τώρα, πρέπει και να εξηγώ αυτά που λέω ή απλά να τα λέω; Αλλά όχι, δεν εξηγώ τίποτα! Έφαγα τα σχολικά μου χρόνια ακούγοντας φιλοσοφικές, σοφιστείες που κανείς δε μου εξήγησε ποτέ ασε  να τους μπερδέψω και εγώ λίγο….
2ον Η Άνοιξη είναι μία υπενθύμιση του χειμώνα.
3ον  Κάθε στραβοπάτημα δίνει αξία στην ισορροπία.
4ον Μόνο όσοι έπεσαν ξέρουν τι όμορφο είναι να ξανασηκώνεσαι.
5ον Οι  ανασφάλειες είναι απόδειξη της ζωής.
6ον Κάθε χαμόγελο μπορεί να κρύβει ένα ψέμα αλλά δεν είναι απαραίτητο κάθε ψέμα να κρύβει ένα χαμόγελο.
7ον Μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς ανθρώπους αλλά όχι τον εαυτό σου. Αν καταφέρεις να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου νομίζεις ότι μπορείς να καταφέρεις να κοροϊδέψεις πολλούς ανθρώπους αλλά όχι τον εαυτό σου.
8ον Η φράση “δεν τελειώσαμε ακόμα” χρησιμοποιείται όταν συνήθως έχουν τελειώσει όλα. 9ον Κανείς δεν έχει αρκετή εξουσία ώστε να δημιουργήσει ένα χαμόγελο.
10ον Οι συγγένειες αίματος συνήθως λειτουργούν σαν θανατικές καταδίκες που ευτυχώς αρκεί ένας νεκρός για να  λύσουν.
 Αλήθεια τα πάω καλά; Καλά και όχι να μου πεις, μπορώ να σου πω ότι δε σκαμπάζεις από φιλοσοφία.. οπότε καλά είμαστε … και κοίτα να δεις εγώ το κάνω και χωρίς σταφύλια και χωρίς κρασί! Έναν καφέ από τον “Γρηγόρη έχω. Δε μ’ αρέσει αυτό το γελάκι, αλλά δε σου δίνω σημασία γιατί είσαι αδαής. Ωραία λέξη ε; την άκουσα το πρωί στον Παπαδάκη! Άκου το άλλο, και αυτό δικό μου είναι:

11ον  όταν χορεύεις με τον διάολο να ξέρεις ότι μια μέρα οι φωτιές θα σβήσουν. Καλά για να στο εξηγήσω αυτό θα πρέπει να ξεφραγκιάσουμε το θείο και δε θα μου μείνει τίποτα από την κληρονομιά, οπότε άστο. Τώρα ,χωρίς αστεία, ήμουν πάτος στα φιλολογικά αλλά χαζός δεν είμαι, ακόμα και να ‘χα τα φόντα να γίνω φιλόλογος, σιγά μη γινόμουνα. Πρώτον η φιλοσοφία δε πουλάει στις γκόμενες, καλύτερα να ξέρεις κιθάρα. Από την άλλη, όσο πάτος και να ‘σαι ,τα βασικά τα θυμάσαι, ο Πυθαγόρας έγινε σκλάβος στη Βαβυλώνα, δικάστηκε για διαφθορά και αθεΐα , ο Σωκράτης ήπιε σε σφηνάκι το κώνειο , ο Αριστοτέλης εγκατέλειψε την Αθήνα γιατί κόντεψε να κατηγορηθεί για ασέβεια, ο Φιλόλαος εκδιώθηκε με τους υπόλοιπους Πυθαγόρειους της Μεγάλης Ελλάδας το 400 κάτι και ο Ξενοφανής εξορίστηκε. Οπότε τι να κάνω; Άμα θέλω να φιλοσοφώ καλύτερα να γράφω αστειάκια σαν του Πανούση, αυτός έχει μόνο τον Νταλάρα και δεν τον εξόρισε και κανένας. Ο Νίτσε δεν είπε ο Θεός πέθανε; διαδόσεις, μη πιστεύεις τίποτα. Θα μας είχαν καλέσει στη κηδεία. Αυτό το “εν είδα ότι  ουδέν είδα”, πλάκα μου κάνεις έτσι; και μετά 5 στα αρχαία ο Αντρίκος. Και ξανά δώσε τον Σεπτέμβριο! Τσαντίζομαι και μόνο στη σκέψη πως αν έπινα περισσότερο κρασί, θα είχα καλύτερους βαθμούς. Μπορεί να είχα και το απολυτήριο  Λυκείου. Πήγα να κάνω αίτηση για σκουπιδιάρης και μου ζήτησαν το απολυτήριο του Λυκείου και γνώσεις Αγγλικών. Τρελάθηκα. Δε το έψαξα παραπάνω. Οι άνθρωποι δεν είναι καλά. Παίζει να ‘θέλαν και master στην Σκουπιδολογία. Τσαντίστηκα τώρα, πάω να φύγω και κοίτα μη μου κλέψεις ατάκες και γράψεις κανένα βιβλίο, δε θα τα πάμε καλά. Θα τα πούμε την επόμενη φορά. Α! Τώρα που το θυμήθηκα! Υπήρχε ένας φιλόσοφος, άκου να δείς τώρα, θυμάμαι και το όνομά του, ήταν πολύ ηλίθιο, Χρύσιππος .Χρυσό άλογο, άκου μαλακία! Ο οποίος  πέθανε από τα γέλια βλέποντας τον γάιδαρο του να προσπαθεί να φάει σύκα. Και μετά μου λες να τους πάρω σοβαρά και ξανά δώσε Αντρίκο τον Σεπτέμβριο! Έφυγα…

psycho-λόγος Κεφάλαιο 4ο:εργασία

                                             


    Σήμερα τραβιέμαι απ’ το πρωί… Πήγα σε μια αποθήκη που ένας γνωστός γνωστού είπε ότι ψάχνει υπάλληλο, αλλά ο τύπος τελικά δεν έψαχνε υπάλληλο, σκύλο ήθελε και συγκεκριμένα κοπρίτη. Γιατί τα λεφτά που έδινε δεν ‘φτάναν ούτε για σκυλοτροφή και μίλαγε με τόση άνεση, ξέρεις μου λέει, εγώ είμαι αυτοδημιούργητος! Δούλεψα μόνος και έφτασα σήμερα να έχω αυτή τη δουλίτσα και να έχω σπουδάσει 3 παιδιά και να έχω προικίσει άλλα 2 και εγώ από μέσα μου να βράζω. Τι σκατά μου λέει ο μαλάκας, σκεφτόμουνα… Είναι  δυνατόν να μου λέει να μου δώσει 650 ευρώ για να δουλεύω 14 και ώρες την μέρα και να μου πετάει και σπόντες ότι μετά τους 6 μήνες θα συζητήσουμε για ένσημα… Αν ήμουνα γυναίκα είμαι σίγουρος πως θα ‘θελε να με πηδάει για τα λεφτά που μου δίνει. Καμιά φορά γιατρέ σκέφτομαι, ότι η νομοθεσία κατά της δουλείας δεν βοήθησε και πολύ… Λογικά όποιος είχε έναν σκλάβο, έπρεπε να τον ταΐζει, να τον ντύνει, να του παραχωρεί χώρο να  κοιμάται και τέλος πάντων να εξασφαλίζει όλες τις άμεσες ανάγκες του. Και σε ρωτάω τώρα , τι από αυτά μου κάνει ο μαλάκας με τα 650 του ευρώ; Αρχίζω να φοβάμαι πως δε θα βρω ποτέ δουλειά και το πρόβλημα δεν είναι αυτό, το πρόβλημα είναι τι θα γίνει αν όντως βρω δουλειά. 

Τι θα γίνει αν ξυπνάω κάθε μέρα στις 6,30 για να είμαι σε μια δουλειά που δεν γουστάρω στις 7,30, να χάνω το χρόνο μου μέχρι τις 2,30, για να γυρίσω σπίτι στις 3,30 και στις 11 να κοιμηθώ για την επόμενη μέρα. Τι θα γίνει αν χάσω 35 χρόνια απ’ τη ζωή μου δουλεύοντας για να γίνω ένας χαμηλοσυνταξιούχος που ζητιανεύει ένα πιάτο φαί απ’ τα παιδιά του. Πραγματικά πιστεύω πως αυτή η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα άμεσης εκμετάλλευσης. Όσο αντέχει το σώμα σου πρέπει να δουλεύεις και μόλις πια είσαι άχρηστος να γίνεσαι ζητιάνος της πολιτείας και δεν είναι καθόλου καινούργιο αυτό το σύστημα, δεν ξέρω αν έχεις υπόψη σου την ιστορία του Νικηταρά, ήταν ένας από τους ήρωες της επανάστασης του ’21. Μια ζωή πολεμούσε, όποτε πλιατσικολογούσανε οι συμπολεμιστές του, δεν πήρε τίποτα, όσα δώρα του έκαναν ,τα αρνήθηκε και πού πιστεύεις ότι κατέληξε;  Αν σε ρωτούσα κάποιος τι πιστεύεις ότι απέγινε ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ποιο πιστεύεις ότι ήταν το τέλος της ζωής του, τι θα έλεγες; Θα σου πω εγώ τι έγινε, η πολιτεία θέλοντας να τιμήσει τους αγώνες του, τους κόπους και το αίμα που έχυσε για αυτή τη χώρα του έδωσε άδεια να ζητιανεύει έξω από μία εκκλησία. Αυτό έκανε. Το ίδιο κάνουν και σε εμάς. 

Πιο διακριτικά βέβαια… Μας δίνουν μια πενιχρή σύνταξη μετά από τόσα χρόνια δουλειάς και μας αφήνουν να ζητιανεύουμε στους γιατρούς τα φάρμακά μας, στο μανάβη τη τροφή μας, και στους οικείους μας τα υπόλοιπα. Μερικές φορές σκέφτομαι πως αν είχα σπουδάσει, ίσως να είχα μια καλύτερη ζωή. Αλλά αυτές οι σκέψεις είναι σαν όνειρα, ξυπνάς γρήγορα. Το παλικάρι που δουλεύει στο βενζινάδικο, είναι πολιτικός μηχανικός και ο μπουφετζής στη καφετέρια που συχνάζω, οικονομολόγος. Μια φίλη που δουλεύει σε μαγαζί με ρούχα είναι νηπιαγωγός και ένας φίλος προγραμματιστής δουλεύει με τον πατέρα του στα υδραυλικά. Δε νομίζω ότι υπάρχει λύση για αυτό το πρόβλημα. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ψυχολόγος θα έπρεπε να έχω γίνει, να κάθομαι να κρατάω σημειώσεις ,σαν και σένα, σ’ ένα μπλοκάκι και να πληρώνομαι, ωραία δουλειά! Έλα, μη στραβώνεις, πλάκα σου κάνω, είμαι σίγουρος θα έφαγες πολλά σκατά και εσύ για να είσαι εδώ. να σου πω και κάτι που πρόσεξα χτές; Στη κάρτα σου λες Θανάσης Κωστόπουλος, ψυχολόγος, τι θέμα έχουν όλοι με τα ονόματά τους; Θανάσης σημαίνει πεθαμένος, δεν είμαι και καλός αλλά κάτι ψιλό θυμάμαι , από το θνήσκω πρέπει να είναι… Ενώ εσένα σίγουρα σε βάφτισαν Αθανάσιο, δηλαδή  αθάνατο, μήπως τελικά γιατρέ πρέπει να δεις έναν γιατρό;  για σκέψου το, θα τα πούμε την επόμενη φορά.

psycho-λόγος Κεφάλαιο 2ο: Γυναίκες



Σήμερα είναι περίεργη μέρα, είδα μία πρώην μου στο δρόμο με έναν τύπο με ξυρισμένα φρύδια και πραγματικά τρελάθηκα ,μπορείς να το πιστέψεις πως θα άφηνε εμένα για κάποιον που ξυρίζει τα φρύδια του; Αν και εδώ που τα λέμε μπορεί να ξυρίζει και τα πόδια ή ξέρω  εγώ τι άλλο. Γενικά οι γυναίκες στη ζωή μου με τρελαίνουνε, μυστήρια τρένα. Δε κεράτωσα ποτέ καμία ,δεν κορόιδεψα καμία ,δεν έπαιξα με καμία και όμως πάντα κάτι θα βρούνε για να σου δημιουργήσουν πρόβλημα. Ξύπναγα το πρωί για να πάω για δουλειά ,την έπαιρνα τηλέφωνο να της πω  καλημέρα ,γκρίνιαζε ότι την ξύπνησα. Φασαρίες ,γκρίνιες και μετά χωρίσαμε. Μετά γνώρισα τη Μαρία, όταν ξύπναγα το πρωί για να πάω για δουλεία την ώρα που συνήθιζα να λέω καλημέρα έφτιαχνα καφέ και η Μαρία γκρίνιαζε …δεν πήρες να πεις μια καλημέρα. Κρεβατομουρμούρα, λόγια ,ζήλιες και μετά χώρισα. Όταν άρχισα να βγαίνω με την Κατερίνα ,μερικές φορές το πρωί τηλεφωνούσα για να πω καλημέρα και άλλες όχι. Αλλά εκείνη έλεγε ότι την θυμάμαι όποτε θέλω. Χώρισα και με αυτήν. 

Στην Αλίκη απλά έστελνα μήνυμα, αλλά και αυτή είχε παράπονο, επειδή έγραφα απλά καλημέρα μωρό μου και έλεγα ότι το είχα αποθηκεύσει για να μη χάνω τον χρόνο μου. Ρε γιατρέ εσύ που συναναστρέφεσαι με περισσότερο κόσμο λες οι γκέι να έχουν τα ίδια προβλήματα; όχι ότι θα μπορούσα να είμαι γκέι αλλά ξέρω εγώ… γενικότερα οι γυναίκες έχουν χάσει τη μπάλα, δεν ξέρουν τι θέλουν και γιατί. Όχι ότι οι άντρες είμαστε καλύτεροι αλλά στο κάτω κάτω τι με νοιάζει εμένα, εγώ είμαι εντάξει; γιατί να πληρώνω τις αμαρτίες του πρώην σου ρε νούμερο;  Επειδή αυτός είχε πηδήξει όλες τις κολλητές σου, δε μπορώ εγώ να δω μια φίλη μου; είναι και το σέξ… άλλη υπόθεση από κει… Γνωρίζει έναν τύπο, τον γουστάρει, την γουστάρει ,τα βρίσκουνε, πηδιόνται και μετά μπαίνει λουκέτο. Αφού χωρίσει με αυτόν τον τύπο και γνωρίσει εσένα πρέπει να κάνεις στο σεξ ακριβώς ότι έκανε εκείνος και είναι όλο υποδείξεις και όχι έτσι και μη εδώ και αχ όχι αυτό, ε!!τί θες μωρή επιτέλους να με φωνάζεις και με το όνομά του; Όταν ήμουν γύρω στα 17-18, απλά κοιτάγαμε ποια μας άρεσε της την πέφταμε ,μας έπρηζε λίγο τα συκώτια, ειδικά όταν ήταν παρθένα ,πηδάγαμε ,χαζογελάγαμε, διασκεδάζαμε και η μόνη γκρίνια ήταν αν έγραψε καλά ή όχι στο τεστ των αγγλικών. Τώρα του χρόνου θα είμαι  30 γιατρέ και αν δεν έχεις καμιά γκόμενα να πηδιέστε που και που και να περνάει έχεις σχέση .Όταν έχεις σχέση έχεις και μουρμούρα σαν εκείνο το σαμπουάν 2 σε 1!και δεν έχεις απλά σχέση, γιατί γύρω στα 30 οι γυναίκες αρχίζουν και τρελαίνονται και θέλουν γάμο και εσύ δεν έχεις δουλειά και θέλουν παιδιά και εσύ δεν έχεις τσιγάρα και έχουν για όλα άποψη, και αυτές και η αδερφή τους και η μάνα τους-κυρίως η μάνα τους- και οι φίλες και οι φίλοι τους και κάτι τριτικούνιαδα, ακόμα και άσχετοι στο δρόμο και είναι και αυτά τα κωλογυναικεία περιοδικά που τους γεμίζουν το κεφάλι σκατά για το πώς θα είναι η τέλεια σχέση, το τέλειο σέξ, η τέλεια εμφάνιση και αρχίζω να φοβάμαι πως θα έρθει εκείνη η μέρα που κάποια θα μου πει πως ήρθε η ώρα να ξυρίσω και εγώ τα φρύδια μου. Αλλά τις αγαπάω ρε δόκτωρ τις γυναίκες, είναι ωραία πλάσματα ,εντάξει μπορεί να με τρελαίνουνε αλλά μερικές φορές όταν είμαι μόνος, όσο και αν ακούγεται μαζοχιστικό μου λείπουν..ακόμα και η γκρίνια τους. 
Τώρα βέβαια θα μου πεις ποιο είναι το πρόβλημα σε όλα αυτά και γιατί τα λέω, ξέρω εγώ εσύ είσαι ο γιατρός. Άσχετο, εσύ που ασχολείσαι με αυτά τα ψυχολογικά μπορεί να μου πεις καμιά ατάκα κανένα κολπάκι να ρίχνω κανένα γκομενάκι και η γραμματέας σου ωραία κοπέλα είναι, είναι ελεύθερη;  Άστο μη μου απαντήσεις δε θέλω να ξέρω, μου φαίνεται πολύ κυριλέ για μένα, πρόβλημα θα δημιουργήσει. Λοιπόν να πηγαίνω σιγά σιγά γιατί έχω κανονίσει να βγω και μ’ έναν φίλο. Θα τα πούμε την Παρασκευή και βασικά θα πάρω και καφεδάκι από τον Γρηγόρη γιατί μιλάω τόση ώρα ,ξηραίνεται το στόμα μου και με το νερό δε τα πάω καλά. Α! αν μπορείς κάνε και κάτι με εκείνο το σποτάκι στο ταβάνι γιατί χτυπάει ακριβώς στο πρόσωπό μου. Αυτό που κάνουμε δεν είναι ψυχανάλυση, ανάκριση είναι. Καλή συνέχεια.

psycho-λόγος ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο: Η γνωριμία

     

Η αλήθεια είναι πώς δε ξέρω για ποιόν λόγο είμαι εδώ. Πάντα θεωρούσα πως αν συμβαίνει κάτι στον εαυτό μου μόνο εγώ ο ίδιος μπορώ να τον βοηθήσω. Χωρίς παρεξήγηση γιατρέ, πάντα πίστευα πως οι ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές και γενικότερα οι ψυχο… τέτοιοι ανήκουν στην ίδια συνομοταξία με τις καφετζούδες και τις χαρτορίχτρες… Όπως έλεγε και η γιαγιά μου αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς κανείς δε θα σε ξύσει. Τώρα πώς και γιατί βρέθηκα ξαπλωμένος στον καναπέ  σου είναι κάτι το οποίο δεν είμαι σίγουρος πως μπορώ να εξηγήσω… Μικρότερος  που το είχα σκεφτεί, μου φαινόταν εντυπωσιακό, ότι μπορεί να υπάρχει ένας άνθρωπος που μέσα από τα λόγια σου ,βλέπει τη ψυχή σου. Βέβαια, μεγαλώνοντας διαπίστωσα πως αυτό είναι τέχνη, η τέχνη της εξαπάτησης. Αν θες να εκμεταλλευτείς οποιοδήποτε άνθρωπο πρέπει απλά να τον χαλαρώσεις, να τον κάνεις να σου μιλήσει από καρδιάς και να παρατηρήσεις τα λεγόμενά του. Μετά από αυτό είναι όλα εύκολα, μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις. Αν ήμασταν σε μία ξένη χώρα, για παράδειγμα στην Αμερική ,ίσως να χρειαζόμασταν όντως ψυχολόγο. Η καθημερινή πίεση εκεί και η έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας δικαιολογεί την ύπαρξη επαγγελματιών του είδους σου. Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και το θεωρώ λίγο παράλογο. Εδώ ξημεροβραδιαζόμαστε σε καφετέριες με φίλους λέγοντας τα προβλήματά μας, για ποιο λόγο να πληρώσω 70 ευρώ για να τα πω σε έναν γιατρό; Με 3,5 ευρώ καφεδάκι τα λέω σε ένα φίλο και βλέπεις και τον κώλο της σερβιτόρας.

       
Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα, όπως είπες έχουμε 45 λεπτά για να σου πω τί με απασχολεί και μ ‘απασχολούν πολλά, δε νομίζω ότι φτάνουν τα 45 λεπτά. Ο βασικότερος λόγος που είμαι σήμερα εδώ δεν είναι η αναζήτηση  μιας λύσης στο ποιός είμαι και το γιατί κάνω  όσα έκανα. Είναι λίγο πιο πεζά τα πράγματα. Η μητέρα μου είναι ένα πολύ καλός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που αν και πέρασε μια ζωή βασανισμένη δεν ξέχασε να χαμογελά και αυτό με κάνει  να την ζηλεύω πολλές φορές , είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος ακόμα και  όταν δεν μπορώ να βρω ούτε ένα λόγο για την ευτυχία της εκείνη είναι χαρούμενη και χαμογελαστή . Σαράντα χρόνια πριν ο αδερφός της μητέρας μου αποφάσισε να πάει να βρει την τύχη  του στην Αμερική και έκτοτε χάθηκε με εξαίρεση κάτι κακόγουστες κάρτες που έστελνε Χριστούγεννα και Πάσχα. Δεν ξέραμε που είναι και τί κάνει . Λίγους μήνες πριν, γύρισε στην Ελλάδα  με σκοπό να μείνει  μόνιμα και μας είπε πως δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε τίποτα στον κόσμο πέραν από εμάς πως είμαστε  η οικογένειά  του , και  αφού δεν έκανε παιδιά και είμαι ορφανός από πατέρα θα είμαι ο γιος του… Ωραίο  δεν ακούγεται  γιατρέ ; σαν παραμύθι ! Ο πλούσιος θείος, η επιστροφή από τα ξένα, 
Αλλά δεν είναι έτσι …
Ο θειος Κώστας,  έτσι τον λένε έχει φέρει μαζί με τα πολύχρωμα πουκάμισά του και μια αμερικάνικη  λογική που λέει αν κάτι θεωρώ πώς δεν πάει καλά  πάω στον ψυχολόγο. Είμαι σχεδόν 3 χρόνια άνεργος ,πράγμα που το γνωρίζει και δεν νοιάστηκε ποτέ για τα έξοδά μου. Ξαφνικά μετά από μια ολιγόλεπτη συζήτηση θεώρησε πολύ λογικό να μου δώσει ένα κάρο λεφτά για να πάω σε ψυχίατρο. Ας πούμε οκ εγώ δεν είμαι στα καλά μου, εσύ που υποτίθεται ότι είσαι καλά και γιατρός με αυτά που σου λέω τον βλέπεις λιγότερο μαλάκα ; Τέλος πάντων έτσι βρέθηκα εδώ, θέλει ένα πόρισμα ειδικού  για το τι συμβαίνει στο κεφάλι μου και εγώ θέλω να μου δώσει κανένα φράγκο να κάνω και μια δουλειά μπας και ζήσω σαν άνθρωπος επιτέλους .

Για  να μην μακρηγορώ ,σκέφτηκα πληρωμένα είναι ,πλάκα θα έχει και μία στο εκατομμύριο που ξέρεις; … Λοιπόν γιατρέ, είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος που κάνεις τη δουλεία σου αρχή, μέση, τέλος αλλά θα ήθελα αν είναι δυνατόν και δε δημιουργώ πρόβλημα, να το κάνουμε ως εξής :θα έρχομαι τις μέρες και τις ώρες που θα κανονίζουμε ,θα ξαπλώνω σε αυτόν τον ωραίο δερμάτινο καναπέ όπως τώρα, θα φροντίζω να έχω ένα θέμα για το οποίο θα σου μιλάω κάθε φορά και από κει και πέρα βγάλε τα συμπεράσματα σου .Θα προτιμούσα να μην έχουμε διάλογο. Να σου ζητήσω και συγνώμη προκαταβολικά γιατί όπως ήδη έχεις καταλάβει είμαι προκατειλημμένος  με το όλο θέμα ,δεν έχει να κάνει με σένα προσωπικά αλλά έχω συνηθίσει να μη πιστεύω πράγματα τα οποία δε μπορώ να αποδείξω και όσα έχουν να κάνουν με το αντικείμενό σου δεν έχω καμία απόδειξη προς το παρόν. Δείξε λίγο υπομονή και σε λίγο καιρό αποδειχτεί ότι έχω δίκιο ή άδικο. Ποιος ξέρει; Aπ’ ότι βλέπω πέρασε η ώρα, να πηγαίνω σιγά σιγά  θα τα ξαναπούμε την Τετάρτη . 

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

tattoo



Η επικαιρότητα τρέχει σαν ντοπαρισμένος κατοστάρης δρομέας.
 Στην φανέλα φέρει το νούμερο 3540, αριθμός που αντιστοιχεί στα καμένα εγκεφαλικά κύτταρα ανά δευτερόλεπτο παρακολούθησης του αγώνα. Πίσω της, στη δεύτερη θέση ακολουθεί  η τηλεθέαση και  στη  τρίτη θέση αγκομαχώντας  βρίσκεται η ομάδα διαφημιστικών μηνυμάτων. 
Στην αφετηρία ακόμα και υπό την απειλή του όπλου του  αφέτη βρίσκονται η ενημέρωση με την δημοσιογραφία ,να κοιτούν τον κιτρινισμό στην προσπάθειά του να καταλάβει τη τέταρτη θέση από την αντικειμενικότητα.
Στις κερκίδες του σταδίου, αφηνιασμένοι οπαδοί πολιτικών παρατάξεων ζητωκραυγάζουν ή αποδοκιμάζουν, αναλόγως των απόψεων τους  τα τεκταινόμενα του σταδίου καθώς ελάχιστοι συνειδητοποιημένοι,  έχουν  στρέψει την πλατύ στον αγωνιστικό χώρο και ασχολούνται  με ρεαλιστικότερα πράγματα όπως είναι το πλέξιμο, το κέντημα, ή το σκάλισμα τις μύτης .
Εγώ είμαι σε μια μέση κατάσταση κάπου ανάμεσα  στο στραβοκοίταγμα της κούρσας και στο ρεαλιστικό (όπως προ είπα  ) σκάλισμα της  μύτης με μια φευγαλέα σκέψη η οποία  όσο περνά η ώρα όλο και θεριεύει… Πρέπει να φύγω είπα ! Δεν  έχω τίποτα να κάνω εδώ, αυτοί με δουλεύουν κανονικά κάθε μέρα ο ίδιος αγώνας με μόνη διαφορά την τριάδα που θα μοιραστεί τα μετάλλια. Μια ο κιτρινισμός, μια  η τηλεθέαση και μια ο λαϊκισμός , το ίδιο έργο σε επανάληψη  και εγώ ισόβιος εθελοντής στους κοροιδίστικους αγώνες.
Έστρεψα το βλέμμα μου προς τον ουρανό, έχει ωραία μέρα, σκέφτηκα και σηκώθηκα από την θέση μου. Ξαφνικά όλα γύρω μου άλλαξαν… τη θέση του καθίσματος μου την πήρε  ο καναπές του σπιτιού μου και εκεί που βρισκόταν ο στίβος τώρα πια στεκόταν μια τηλεόραση μέσα στην οποία  προβάλλονταν τα νέα των  20:30! Αν και στιγμιαία πάγωσα από την αλλαγή, διαπίστωσα πώς  στο χέρι μου κρατούσα το τηλεκοντρόλ πράγμα που με έκανε τον απόλυτο αφέντη! Ξεφυσώντας με ανακούφιση πάτησα το κόκκινο κουμπί, πήρα τα κλειδιά μου και βγήκα από το σπίτι, λίγο αργότερα το απόγευμα βρισκόμουν σε ένα καφέ με κάτι φίλους και σχεδίαζα μια περίεργη εικόνα που αργότερα σκόπευα να κάνω tattoo ,ένα tattoo  μήνυμα για τον ίδιο μου τον εαυτό . 

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ !!

Όταν ήμουν μικρός είχα μόνο όνειρα και μια αχαλίνωτη φαντασία που πάντα με έφερνε αντιμέτωπο με τέρατα, δράκους και κακούς μάγους.

Είχα μια μάνα ,έναν πατέρα, δυο αδέρφια, δυο γιαγιάδες ,δυστυχώς  ,δεν είχα παππού. Στα υπάρχοντα μου ,πέραν των γνωστών παιδικών παιχνιδιών, συμπεριλαμβάνονται  και καμία 500ρια μικρά πολύχρωμα βιβλιαράκια με παραμύθια που μου αγόραζε μανιωδώς η γιαγιά μου και μου τα έδινε πάντα με ένα παράπονο, γιατί δεν ήξερε γράμματα, ώστε να μου τα διαβάσει. Εγώ από την άλλη,  δεν καταλάβαινα την πίκρα της γιατί ούτε και εγώ ήξερα να διαβάζω αλλά δεν με στενοχωρούσε καθόλου …βεβαία εγώ ήμουν 5 χρονών και εκείνη 65 πράγμα που δεν είχα σκεφτεί ποτέ .

Ο πατέρας μου γύριζε τα απογεύματα από την δουλειά και πριν προλάβει να κάνει οτιδήποτε, εμφανιζόμουν από το πουθενά με ένα από τα πολύχρωμα βιβλία στο χέρι και την παράλογη απαίτηση να μου το διαβάσει και μάλιστα αμέσως! Παραδόξως, συνήθως δεν έλεγε όχι και εγώ χαρούμενος λίγα χρόνια αργότερα, άρχισα να μαθαίνω και την ιστορία πίσω από την εικονογράφηση . Αφού άρχισα να μπορώ να διαβάζω (ένας θεός ας το κάνει διάβασμα ), μόνος μου έπαιρνα και την γιαγιά κοντά να της πω τις ιστορίες και συνήθως καταλήγαμε να τσακωνόμαστε γιατί πάντα είχε διαφορετική άποψη για την ιστορία από αυτή του συγγραφέα .

Μέσα στις σελίδες των παραμυθιών, έζησα περιπέτειες ,αγάπες και προβλήματα αλλά πάντα στο τέλος υπερίσχυε το σωστό, οι καλοί έβγαιναν νικητές και πάντα μα πάντα ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα …

Κάπου ανάμεσα στο καλά και το καλύτερα χώρισαν οι γονείς μου και ξαφνικά έμαθα τι είναι να μεγαλώνεις  χωρίς μάνα .Λίγα χρόνια αργότερα πέθανε και ο πατέρας, τότε έμαθα ακόμα περισσότερο τί είναι να είσαι ορφανός ,τί είναι το να μην έχεις να φας (αν και η γιαγιά έκανε ότι μπορούσε ) ,τί είναι το να σε δείχνουν με το δάχτυλο και το ακόμα χειρότερο… τί είναι να έχεις άμεση ανάγκη από αυτό που οι άλλοι πετανε στα σκουπίδια .

Μεγαλώνοντας ,σκληραγωγήθηκα και ξέχασα τα παραμύθια που με μεγάλωσαν ,ξέχασα τους ιππότες και τους κάλους μάγους, δεν φαντάστηκα ούτε για μια στιγμή πως την ώρα ανάγκης θα εμφανιστεί ένας κυνηγός να με σώσει από τον λύκο .. μια ζωή ,πολέμησα μόνος τον λύκο και στην τελική ,ακόμα και αν είμαι γεμάτος ουλές ,είμαι ζωντανός, υγιής και έτοιμος για την επόμενη μάχη .

Σε λιγότερο από μια εβδομάδα ο αδελφός μου και η γυναίκα του θα είναι επίσημα γονείς με ένα νέο μέλος στην οικογένεια ,τον ανιψιό μου !Σκεπτόμενος το τι μπορώ να κάνω για εκείνον κατέληξα πως όπως και να έχει θα του τιγκάρω το δωμάτιο με παραμύθια γιατί ακόμα και αν εγώ το είδα αλλιώς, ακόμα και όταν διαπίστωσα πώς ο αληθινός κόσμος δεν είναι έτσι ,ακόμα και μετά τα απανωτά χαστούκια, δεν ξέχασα ποτέ πως σε αυτό το παραμύθι της ζωής μου, ο ήρωας είμαι εγώ …και στην τελική δεν έχει καμία αξία το “εμείς καλά και αυτοί καλύτερα” αλλά το “Ο  ΗΡΩΑΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ”. Αυτό το έμαθα από τα πολύχρωμα βιβλιαράκια της κυρά -Μαρίνας που δεν ήξερε να διαβάζει και είχε και αντιρρήσεις ,αυτό πρέπει να μάθουν όλα τα παιδιά και ίσως τότε, δεν ξέρω πώς θα είμαστε εμείς, αλλά αυτή ,η νέα γένια , θα είναι καλύτερα.

ΤΕΛΟΣ

Αντρέας Καραγιάννης  2011