psycho-λόγος ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο: Η γνωριμία

     

Η αλήθεια είναι πώς δε ξέρω για ποιόν λόγο είμαι εδώ. Πάντα θεωρούσα πως αν συμβαίνει κάτι στον εαυτό μου μόνο εγώ ο ίδιος μπορώ να τον βοηθήσω. Χωρίς παρεξήγηση γιατρέ, πάντα πίστευα πως οι ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές και γενικότερα οι ψυχο… τέτοιοι ανήκουν στην ίδια συνομοταξία με τις καφετζούδες και τις χαρτορίχτρες… Όπως έλεγε και η γιαγιά μου αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς κανείς δε θα σε ξύσει. Τώρα πώς και γιατί βρέθηκα ξαπλωμένος στον καναπέ  σου είναι κάτι το οποίο δεν είμαι σίγουρος πως μπορώ να εξηγήσω… Μικρότερος  που το είχα σκεφτεί, μου φαινόταν εντυπωσιακό, ότι μπορεί να υπάρχει ένας άνθρωπος που μέσα από τα λόγια σου ,βλέπει τη ψυχή σου. Βέβαια, μεγαλώνοντας διαπίστωσα πως αυτό είναι τέχνη, η τέχνη της εξαπάτησης. Αν θες να εκμεταλλευτείς οποιοδήποτε άνθρωπο πρέπει απλά να τον χαλαρώσεις, να τον κάνεις να σου μιλήσει από καρδιάς και να παρατηρήσεις τα λεγόμενά του. Μετά από αυτό είναι όλα εύκολα, μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις. Αν ήμασταν σε μία ξένη χώρα, για παράδειγμα στην Αμερική ,ίσως να χρειαζόμασταν όντως ψυχολόγο. Η καθημερινή πίεση εκεί και η έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας δικαιολογεί την ύπαρξη επαγγελματιών του είδους σου. Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και το θεωρώ λίγο παράλογο. Εδώ ξημεροβραδιαζόμαστε σε καφετέριες με φίλους λέγοντας τα προβλήματά μας, για ποιο λόγο να πληρώσω 70 ευρώ για να τα πω σε έναν γιατρό; Με 3,5 ευρώ καφεδάκι τα λέω σε ένα φίλο και βλέπεις και τον κώλο της σερβιτόρας.

       

Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα, όπως είπες έχουμε 45 λεπτά για να σου πω τί με απασχολεί και μ ‘απασχολούν πολλά, δε νομίζω ότι φτάνουν τα 45 λεπτά. Ο βασικότερος λόγος που είμαι σήμερα εδώ δεν είναι η αναζήτηση  μιας λύσης στο ποιός είμαι και το γιατί κάνω  όσα έκανα. Είναι λίγο πιο πεζά τα πράγματα. Η μητέρα μου είναι ένα πολύ καλός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που αν και πέρασε μια ζωή βασανισμένη δεν ξέχασε να χαμογελά και αυτό με κάνει  να την ζηλεύω πολλές φορές , είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος ακόμα και  όταν δεν μπορώ να βρω ούτε ένα λόγο για την ευτυχία της εκείνη είναι χαρούμενη και χαμογελαστή . Σαράντα χρόνια πριν ο αδερφός της μητέρας μου αποφάσισε να πάει να βρει την τύχη  του στην Αμερική και έκτοτε χάθηκε με εξαίρεση κάτι κακόγουστες κάρτες που έστελνε Χριστούγεννα και Πάσχα. Δεν ξέραμε που είναι και τί κάνει . Λίγους μήνες πριν, γύρισε στην Ελλάδα  με σκοπό να μείνει  μόνιμα και μας είπε πως δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε τίποτα στον κόσμο πέραν από εμάς πως είμαστε  η οικογένειά  του , και  αφού δεν έκανε παιδιά και είμαι ορφανός από πατέρα θα είμαι ο γιος του… Ωραίο  δεν ακούγεται  γιατρέ ; σαν παραμύθι ! Ο πλούσιος θείος, η επιστροφή από τα ξένα, 

Αλλά δεν είναι έτσι …

Ο θειος Κώστας,  έτσι τον λένε έχει φέρει μαζί με τα πολύχρωμα πουκάμισά του και μια αμερικάνικη  λογική που λέει αν κάτι θεωρώ πώς δεν πάει καλά  πάω στον ψυχολόγο. Είμαι σχεδόν 3 χρόνια άνεργος ,πράγμα που το γνωρίζει και δεν νοιάστηκε ποτέ για τα έξοδά μου. Ξαφνικά μετά από μια ολιγόλεπτη συζήτηση θεώρησε πολύ λογικό να μου δώσει ένα κάρο λεφτά για να πάω σε ψυχίατρο. Ας πούμε οκ εγώ δεν είμαι στα καλά μου, εσύ που υποτίθεται ότι είσαι καλά και γιατρός με αυτά που σου λέω τον βλέπεις λιγότερο μαλάκα ; Τέλος πάντων έτσι βρέθηκα εδώ, θέλει ένα πόρισμα ειδικού  για το τι συμβαίνει στο κεφάλι μου και εγώ θέλω να μου δώσει κανένα φράγκο να κάνω και μια δουλειά μπας και ζήσω σαν άνθρωπος επιτέλους .

Για  να μην μακρηγορώ ,σκέφτηκα πληρωμένα είναι ,πλάκα θα έχει και μία στο εκατομμύριο που ξέρεις; … Λοιπόν γιατρέ, είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος που κάνεις τη δουλεία σου αρχή, μέση, τέλος αλλά θα ήθελα αν είναι δυνατόν και δε δημιουργώ πρόβλημα, να το κάνουμε ως εξής :θα έρχομαι τις μέρες και τις ώρες που θα κανονίζουμε ,θα ξαπλώνω σε αυτόν τον ωραίο δερμάτινο καναπέ όπως τώρα, θα φροντίζω να έχω ένα θέμα για το οποίο θα σου μιλάω κάθε φορά και από κει και πέρα βγάλε τα συμπεράσματα σου .Θα προτιμούσα να μην έχουμε διάλογο. Να σου ζητήσω και συγνώμη προκαταβολικά γιατί όπως ήδη έχεις καταλάβει είμαι προκατειλημμένος  με το όλο θέμα ,δεν έχει να κάνει με σένα προσωπικά αλλά έχω συνηθίσει να μη πιστεύω πράγματα τα οποία δε μπορώ να αποδείξω και όσα έχουν να κάνουν με το αντικείμενό σου δεν έχω καμία απόδειξη προς το παρόν. Δείξε λίγο υπομονή και σε λίγο καιρό αποδειχτεί ότι έχω δίκιο ή άδικο. Ποιος ξέρει; Aπ’ ότι βλέπω πέρασε η ώρα, να πηγαίνω σιγά σιγά  θα τα ξαναπούμε την Τετάρτη .